Rezydentka we wsi Rząśnik-Majdan w ramach rezydencji animacyjnych MPEK. Jej trzecim polem zainteresowań, oprócz animacji kultury i etnografii, jest animacja i edukacja przyrodnicza.

Jakie działania realizuje?
Od kilku lat współpracuje z Miejsko Gminnym Ośrodkiem Kultury i Sportu w Koprzywnicy prowadząc projekt Koprzywnica PatrzyMy. Są to działania animacyjno-etnograficzne, polegające na odkrywaniu lokalnej historii poprzez zbieranie wspomnień mieszkańców i digitalizowanie archiwalnych fotografii, a następnie na podstawie zebranych materiałów projektowanie warsztatów animacyjno-edukacyjnych dla młodzieży. Od kilku lat pracuje też jako animatorka w programie Narodowego Centrum Kultury „Dom Kultury+Inicjatywy Lokalne”, współpracując z lokalnymi ośrodkami kultury nad tworzeniem diagnoz lokalnych i odkrywaniem inicjatyw mieszkańców.

Animacja kultury jest dla niej sposobem współdziałania ze społecznościami, otwarciem się na nie i reagowaniem na to, co wynika z tej współpracy. Jest energią, która wytwarza się pomiędzy oraz idealnym uzupełnieniem działań etnograficznych, które w dużej mierze polegają na braniu od danej społeczności. Animacja kultury pozwala działać też w drugą stronę – oddawać, współdziałać.

Jak zaczęła się jej przygoda ze społecznymi działaniami twórczymi?
Wszystko zaczęło się w 2011 roku, kiedy razem z grupą animatorów, etnografów i artystów przez kilka tygodni wzięła udział w badaniach terenowych i projektach artystyczno-animacyjnych w Broniowie i Ostałówku w ramach projektu „Prolog. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego” koordynowanego przez dr hab. Tomasza Rakowskiego.